GooZhuq!

Zhuq!   19/6/2013

บันทึกการอ่านออกเสียง

ทำตัวเป็นนักการเมือง

ครึ้มอกครึ้มใจลองสมมุติว่า ถ้าจำลองพฤติกรรมของนักการเมืองมาเป็นการเขียนหนังสือจะมีหน้าตาเป็นยังไงมั่ง ผมก็คิดว่าน่าจะออกมาประมาณอย่างนี้ ... มั้ง?!

จะบอกว่าถึงกับทำให้เราอ่านไม่รู้เรื่องมั้ย มันก็ไม่น่าจะถึงขนาดนั้น ... แต่มันดูขัดหูขัดกามั้ย มันก็คงจะมีอาการแบบนั้นนิดหน่อย เพราะมันออกจะทะแม่งๆ เหมือนจะถูกเหมือนจะไม่ถูกแบบเอาแน่เอานอนไม่ได้ประมาณนั้น ... ซึ่งนักการเมืองบางคนก็จะรีบแถข้างๆ คูๆ ว่า นี่เรียกว่า 'การคิดนอกกรอบ' เป็นความคิดสร้างสรรค์แบบที่คนโง่ๆ ไม่มีทางเข้าใจ คนที่เขาจะเป็นผู้นำจะต้องทำอะไรให้มันเกินกว่าความคาดหมายของผู้คน จะมัวแต่มาทำอะไรซ้ำๆ ซากๆ เหมือนอดีตที่ตายแล้วไม่ได้ ... นั่นก็เป็นวิธีการหนึ่งของความพยายามกลับผิดให้เป็นถูก โดยบอกว่าที่คนเขาไม่เข้าใจนั่นเพราะไอคิวมันไม่สมประกอบเอง ไม่ใช่ความผิดปรกติของคนที่มีพฤติกรรมไม่อยู่กับร่องกับรอย

พอวันดีคืนดีที่คนเขารู้มากๆ แล้วว่า ไอ้บ้านั่นมันติงต๊องไปวันๆ เท่านั้นแหละ เที่ยวหลอกนู่นปนนี่เหมือนนักเล่นกลให้คนงงๆ เพื่อจะหยิบฉวยอะไรบางอย่างเข้าหรือออกจากกระเป๋าของมันเองเท่านั้น ไม่ได้มีอะไรที่วิเศษวิโสอย่างที่มันอวดอ้าง นักการเมืองถ่อยๆ ประเภทที่ว่านี้ก็มักจะบีบน้ำลายป้ายลูกตาให้ดูเหมือนหน้าสงสาร ร้องห่มร้องไห้ว่าคนโบราณที่มีอำนาจเขากลั่นแกล้ง กล่าวหาว่ามีการบิดเบือนกระบวรการยุติธรรม เพราะพวกที่แกล้งนั้นกลัวการเปลี่ยนแปลง กลัวว่าตัวเองจะหมดสิ้นสาสนา ... ว่าแล้วก็ขอให้คนที่ยังงงๆ อยู่อีกหลายๆ คนช่วยกันส่งเสียงบอกว่าเขาเป็นคนดีที่ถูกกลั่นแกล้ง พยายามให้ช่วยกันยืนยันว่าทั้งหมดที่เขาทำลงไปนั้นมันถูกต้องแล้ว อันเป็นที่มาของการพยายามเขียน 'ฎีกา' เพราะเข้าใจว่า 'ฎี' กับ 'ดี' มันคือคำเดียวกันที่สะกดคนละอย่าง แล้ว 'ฎีกา' ก็เลยแปลว่า 'กาให้เป็นคนดี'

คนที่ยังชื่นชมนักการเมืองประเภทอย่างนั้น ก็คือคนที่รู้สึกว่าการเขียนหนังสือด้วยภาษาแปร่งๆ แบบนี้เป็นความสร้างสรรค์ประเภทหนึ่งที่สมควรจะให้ราชบัณฑิตยอมรับว่าเป็นภาษามาตรฐานให้ได้ และพยายามชวนเชื่อให้ทุกๆ คนคล้อยตามว่า ประเทศจะพัฒนาขีดความสามารถในการแข่งขันกับคนอื่นได้นั้น จำเป็นจะต้องอาศัยคนที่มีวิสัยทัศน์ก้าวหน้าอย่างที่เห็นนี่เพียงสถานเดียว

น่าเหนื่อยว่ะประเทศนี้ของกู !!