GooZhuq!

Title: 群書治要 360 (The Compilation of Books and Writings on the Important Governing Principles) Authors: Wei Zheng, Yu Shinan Format: Hard Cover, Volume 1: 456 pages & Volume 2: 514 pages Publisher: The WorldBook Co., Ltd. ; December 2012 & October 2014 Language: Chinese - English ISBN-13: Volume 1: 9789570604962 ; Volume 2: 9789570605105 Product Dimensions: 156 x 216 x 35 mm.

ว่าจะเขียนถึงหนังสือชุดนี้ตั้งแต่เพิ่งกลับจากประเทศไต้หวันเมื่อต้นๆ เดือนกุมภาพันธ์ 2015 นู่นแล้วแหละ แต่ก็หาจังหวะเหมาะๆ ไม่ได้ซักที เพราะดูเหมือนเรื่องราวที่อยากจะเล่ามันเยอะแยะจนเรียบเรียงไม่ค่อยจะทันกับเวลาว่างที่เหลือเป็นหย่อมๆ ตั้งแต่เมื่อร่วมปีมาแล้ว ...

จริงๆ แล้วผมเองก็แทบจะไม่เคยได้ยินชื่อหนังสือเล่มนี้มาก่อนเลยด้วยซ้ำ แต่ด้วยความที่อยากจะเดินเที่ยวเล่นตามร้านหนังสือในประเทศไต้หวันเมื่อครั้งที่มีโอกาสได้ไปแวะเวียนเพียงไม่กี่วัน แล้วก็บังเอิญเข้าไปเห็นหนังสือเล่มสวยทั้ง 2 เล่มนี้วางจำหน่ายอยู่ ซึ่งเป็นเพียงชุดเดียวที่มีการแปลเป็นภาษาอังกฤษประกอบอยู่ในเล่มด้วย ... ก็เลย "เสร็จมัน" !! ... 😄 ... ซึ่งปัจจัยหลักที่ทำให้ "เถนคลั่งคัมภีร์" อย่างผม ตัดสินใจซื้อหนังสือชุดนี้ในทันที (โดยไม่ถามราคาก่อนเลยด้วยซ้ำ) ก็คือ เรื่องราวความเป็นมาของหนังสือที่ใช้ชื่อว่า 群書治要 นี่แหละ !! ... 😋

มันเป็นหนังสือที่กษัตริย์ "ถังไท่จงหลี่ซื่อมิ๋น" (唐太宗李世民) มีพระบัญชาให้ราชบัณฑิตคนสำคัญ 2 คนคือ "เว่ยเจิง" (魏征) และ "ยฺวี๋ซื่อนั๋น" (虞世南) ทำการคัดสรรเอาเฉพาะ "แก่นความคิด" ของตำรับตำราโบราณ นับตั้งแต่ยุค "ปัญจบุรพกษัตริย์" (五帝) จนถึงราชวงศ์จิ้น (晋代) ซึ่งประกอบด้วย 6 คัมภีร์ (六經) 4 บันทึกประวัติศาสตร์ (四史) และ 100 ปรัชญาสำนักปราชญ์ (諸子百家) กับเอกสารที่เกี่ยวข้องอื่นๆ รวมทั้งสิ้น 14,000 เล่มหนังสือ กับม้วนตำราอีก 89,000 ม้วน ซึ่งมีถ้อยคำรวมกันทั้งสิ้นกว่า 5000,000 คำ ครอบคลุมเนื้อหา 65 หมวดความรู้อันเกี่ยวข้องกับ การฝึกฝนพัฒนาตน, การบริหารจัดการครอบครัว, การปกครองอาณาจักร, และการสร้างสันติสุขแก่โลก ... เพื่อประมวลเนื้อหาทั้งหมดให้กลายเป็น "บทคัดย่อ" ที่กษัตริย์ และบรรดานักปกครองทั้งหลายจำเป็นต้องศึกษาอย่างทะลุปรุโปร่ง ... เกิดเป็นตำรา 群書治要 จำนวน 10 ม้วนไม่ไผ่ หรือประมาณ 10 เล่มหนังสือที่กษัตริย์ "ถังไท่จงหลี่ซื่อมิ๋น" (唐太宗李世民) แทบจะวางอยู่ข้างกายของพระองค์ตลอดเวลา เพราะแม้ว่าพระองค์จะทรงพระปรีชาสามารถทางด้านการทหาร แต่กลับทรงไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับศาสตร์ทางด้านการปกครองที่กษัตริย์ทุกพระองค์จำเป็นต้องศึกษาเรียนรู้ก่อนที่จะมีโอกาสได้ขึ้นครองราชย์ด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม การคัดลอกตำรา 群書治要 ได้หายสาบสูญไปจากแผ่นดินจีนในยุคสมัยของราชวงศ์ซ่ง (宋朝) อีกทั้งไม่หลงเหลือร่องรอยของต้นฉบับใดๆ ให้นำกลับมาคัดลอกใหม่ได้อีก แต่บังเอิญว่า มีพระนักบวชชาวญี่ปุ่นท่านหนึ่งในยุค "คามากูระ" (Kamakura: 1192-1330) ได้เคยคัดลอกตำรา 群書治要 ทั้งฉบับเอาไว้ และถูกเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดีใน "พิพิธภัณฑ์สถานคานาซาวะ บุนโกะ" (Japanese Kanazawa Bunko Museum) ซึ่งต่อมาประเทศญี่ปุ่นได้ส่งมอบตำรา 群書治要 คืนให้แก่ประเทศจีน เพื่อเป็นของขวัญเนื่องในโอกาสการเฉลิมฉลองการครองราชย์ครบ 60 ปีของ "จักรพรรดิเฉียนหลง" (乾隆帝) แห่งราชวงศ์แมนจู (滿族) ... และเป็นต้นฉบับเดียวกับที่รัฐบาลเจียงไคเชค (蒋介石) ได้ขนถ่ายออกจากประเทศจีนพร้อมๆ กับทรัพย์สมบัติอื่นๆ ในพระราชวัง มาเก็บรักษาไว้ในพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติที่ประเทศไต้หวันจวบจนกระทั่งปัจจุบัน ...

ส่วนหนังสือ 群書治要 360 ที่ผมดอดไปซื้อมาคราวนี้ ถูกจัดพิมพ์ไว้เป็นชุด 2 เล่ม เล่มละ 360 ข้อความหรือ excerpts ที่คัดมาจากต้นฉบับ 群書治要 อีกทอดหนึ่ง พร้อมอรรถกถาเพื่อขยายความให้แก่เนื้อความที่เขาคัดมารวบรวมไว้ โดยแยกเป็นหมวดๆ ไว้กว่า 50 หมวด เพื่อให้มนุษย์ในยุคลุกลี้ลุกลนสามารถอ่านจับใจความได้ง่ายๆ คล้ายๆ กับการตามอ่าน status ของเพื่อนๆ ตามแหล่ง social network นั่นแหละ ... ประมาณว่า ให้ค่อยๆ อ่าน และค่อยๆ คิดพิจารณากันวันละข้อความสองข้อความไปเรื่อยๆ ทั้งปี ... อะไรแบบนั้น ... 😏

อีกข้อหนึ่งที่น่าสนใจของ 群書治要 ก็คือ ในจำนวน 6 คัมภีร์ (六經) ที่ถือว่า กษัตริย์หรือผู้ปกครองประเทศควรจะต้องอ่านนั้น เล่มแรกก็คือ "อี้จิง" (易經) ที่บรรดา "หนอนตำรา" ในชั้นหลังๆ มักจะ "ตีความกันเอาเอง" ว่า เป็น "ตำราหมอดู" ซึ่งผมไม่เคยเชื่ออย่างนั้นเลย เพราะผมค่อนข้างมั่นใจอย่างที่สุดว่า "อี้จิง" (易經) จะต้องเป็น "คัมภีร์ว่าด้วยการปกครอง" มาโดยตลอด และพยายามค่อยๆ แคะความหมายที่ถูกซุกซ่อนเอาไว้ของ "อี้จิง" (易經) ออกมาใหม่ ซึ่งรายละเอียดทั้งหมดของแนวคิดบ้าๆ บอๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมได้เล่าไว้ค่อนข้างละเอียดไปแล้ว "ZhuqiChing : ฉึกฺกิจิง" ... เก้าะ ... ตั้งใจว่าจะแคะให้หมดทั้ง 64 บทของ "อี้จิง" (易經) นั่นแหละถึงจะยอมเลิกรา ... 😇 ... การปรากฏชื่อของคัมภีร์ "อี้จิง" (易經) หรือ "โจวอี้" (周易) อยู่ในทำเนียบตำราที่ผู้ปกครองประเทศจะต้องศึกษา โดยได้รับการบรรจุเข้าเป็นบทแรกของ 群書治要 อีกด้วยนั้น ถือเป็นกรณีหนึ่งที่ตอกย้ำความเชื่อดั้งเดิมของผมเกี่ยวกับคัมภีร์ "อี้จิง" (易經) ที่ว่า มันจะต้องไม่ใช่ "ตำราหมอดู" อย่างแน่นอน !!