GooZhuq!

น่าจะหลายปีแล้วที่ผมมีโอกาสเข้าไปจุ้นจ้านกับเว็บบอร์ดของ "อาษา" อยู่ระยะหนึ่ง ซึ่งในการเขียน "กระเซ้ากัน" ไปๆ มาๆ ในเว็บบอร์ดสาธารณะนั้น มันก็มีความสนุกในอารมณ์ไปอีกแบบหนึ่งพอสมควร (ผมเรียกว่า "กระเซ้ากัน" นะ คนอื่นอาจจะเรียก "ถกเถียงกัน" หรือ "ทะเลาะกัน" หรืออะไรกันผมก็ไม่รู้)

ในการ "กระเซ้ากัน" ครั้งหนึ่ง มีสมาชิกท่านหนึ่งได้ยกคำกล่าวอ้างของพระผู้ใหญ่ขึ้นมาเป็น "เหตุผล" สนับสนุนข้อคิดเห็นของตัวเอง ซึ่งผมก็ "กระเซ้า" กลับไปด้วยวิธีการ "ตีความ" ตามที่ผมเข้าใจไปอีกแบบหนึ่งของผม ... แล้วผลที่ตามมาก็คือ สมาชิกท่านนั้นได้ยกคำว่า "ศิษย์มีครู" ขึ้นมาเพื่อหักล้างวิธีการ "ตีความ" ของผมใน "ข้อกระเซ้า" ที่ผมหยิบยกขึ้นมา ... ในทำนองว่า ผมน่าจะ "ตีความผิด" เพราะ "ไม่มีครูบาอาจารย์คอยอบรมสั่งสอน" !! ... เออ ... ตลกดีเหมือนกัน !!? ...

ความจริงผมก็ไม่เคยอ้างตัวว่า มีใครเป็นครูบาอาจารย์ของผมมาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้วแหละ !!?? ... ... ซึ่งก็ไม่ใช่เพราะอยากจะอวดดีว่า ทุกอย่างที่ผมพูด หรือทุกอย่างที่ผมเขียน ล้วนเป็นสิ่งที่นึกคิดขึ้นมาได้เองเป็น "สัมมาสัมเถนฉึก" บ้าบออะไรแบบนั้น แต่มันเป็นเพราะ "ความเจียมเนื้อเจียมตัว" ที่ผมสำนึกอยู่เสมอว่า "กูนี้กวนตีนหนอ กูนี้ผิดพลาดได้หนอ" ผมจึงไม่อยากให้ชื่อของครูบาอาจารย์ที่ไหน ต้องมาแปดเปื้อนไปกับความเลอะเลือนส่วนตัวของผม ... เท่านั้นเอง ... มันคือเหตุผลที่ผมมักจะบอกกับใครต่อใครได้อย่างหน้าไม่อายว่า "ผมเป็นศิษย์ไม่มีครู" ... เพื่อให้คำวิพากษ์วิจารณ์ใดๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นเนื่องจากการเสนอข้อคิดเห็นต่างๆ ของผมนั้น สิ้นสุดลงที่ตัวผมเพียงคนเดียว ...

แต่หากว่ามีครูบาอาจารย์ท่านใดที่ภูมิใจในสิ่งที่ผมประพฤติปฏิบัติ และภาคภูมิใจที่จะยอมรับกับทุกคนว่าผมเป็นศิษย์ของท่าน ผมก็ยินดีเสมอนะ และจะไม่ปฏิเสธเลยด้วย เพราะผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า สิ่งต่างๆ ที่ผมคิด และแสดงออกไปนั้น มันเป็น "มวลสารทางความคิด" ที่ได้รับอิทธิพลมาจากการหล่อหลอมของครูบาอาจารย์ท่านไหน หรือจากการอ่านตำรับตำราของใคร หรือจากการฟังคำบอกเล่าของอริและสหายกลุ่มต่างๆ ฯลฯ ซึ่งอาจจะเป็นภูมิปัญญาเฉพาะตัวของครูบาอาจารย์ท่านใดท่านหนึ่งเป็นการเฉพาะรึเปล่า ... จับต้นชนปลายไปถูกหรอกครับ ??!! ... ... เพราะฉะนั้น ใครอยากมีชื่อว่าเป็นครูบาอาจารย์ของผม ก็ประกาศกันเอาเองได้เลย แต่นั่นก็หมายความว่า ท่านเลือกที่จะอยู่ใน "ภาวะเสี่ยง" ต่อการถูกวิพากษ์วิจารณ์ไปในทางที่ไม่น่าอภิรมย์บ้างเป็นครั้งคราว ... ซึ่งผมคงไม่สะดวกใจที่จะสร้าง "ปัจจัยเสี่ยง" แบบนั้นให้กับท่าน ด้วยการระบุชื่อของท่านต่อสาธารณชนว่า ... นี่ไงๆ !! ... คนนั้น คนนี้ เป็นคนสอนผมมา ... นะ !! ...

ให้มันเป็น "สัมมาสัมเถนฉึก" ของมันอย่างนั้นแหละ สนุกดีแล้ว !!?? ...